بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر کاهش پرخاشگری کودکان معلول جسمی - حرکتی

هدف پژوهش حاصل بررسی بازی درمانی گروهی بر کاهش پرخاشگری کودکان معلول جسمی حرکتی بود. جامعه آماری، شامل کودکان معلول جسمی حرکتی شهر مشهد می باشد. نمونه شامل کودکان آسایشگاه فیاض بخش شهر مشهد و روش نمونه گیری در دسترس بود. بدین صورت که از میان کودکان آسایشگاه فیاض بخش شهر مشهد 30 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 15 جلسه بازی درمانی گروهی را دریافت کردند. طرح پژوهش حاضر، از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود و از آمار توصیفی و آمار استنباطی و تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها و نتایج حاصل از مقایسه های نمره های پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل، نشان دهنده تأثیرگذاری تکنیک بازی درمانی گروهی بر کاهش پرخاشگری گروه آزمایش بود و نتایج آماری نشان داد که فرضیه تحقیق در سطح (0/0001=sig) معنادار گردید است که می توان گفت بازی درمانی گروهی موجب کاهش پرخاشگری در کودکان معلول جسمی حرکتی شده است.